|
Tijdens een creatieve les met kinderen tussen de 6 en 8 jaar. De opdracht was 'schilderen zonder kwasten':
"Maar juffrouw ik vind dit stom om te doen!" "Ow..." zeg ik verbaasd. "Nou dat is prima, maar wat vind je er dan stom aan?" Het kind kijkt me aan met grote ogen. "Nou euh..........weet ik niet......" Haar stem neemt in volume af en ze kijkt lichtelijk beschaamd naar haar werk voor zich. "Ik vind het helemaal niet erg als je iets stom vindt en ik wil je graag helpen om het leuker voor je te maken, maar dan is het wel fijn om eerst te weten wat je dan stom vindt en ook waarom je dat stom vindt." Haar grote ogen kijken me weer vol verbazing aan. Alsof ze water ziet branden. |
|
Iemand die het niet erg vindt dat ze weerstand biedt, haar hoort in haar onvrede en zelfs met haar wil meedenken om deze onvrede weg te nemen....
Helaas is dit iets wat ik regelmatig meemaak tijdens het werken met kinderen. De verbazing die je vaak ziet bij kinderen als je even doorvraagt, met daarbij als sleutelwoord: waarom? Nu zijn kinderen vrij snel duidelijk als ze iets leuk en vooral niet leuk vinden. Als dat niet verbaal is dan wel non-verbaal. (Jong)volwassenen, laat staan volwassenen, zijn daarbij een heel ander verhaal. Vaak hebben we manieren aangeleerd om om te gaan met onze weerstand en staan vaak niet meer stil wanneer en waarom we de dingen 'stom' vinden. Ikzelf betreur dit.
Wat mij opvalt is dat veel mensen in een burn-out terecht komen op het moment dat ze schijnbaar alles voor elkaar hebben. De opleiding is afgerond, ze hebben een leuke baan, wonen samen, hebben een prima relatie, eigen huis, misschien al kinderen...en dan komt de vraag: wat nu?
Wat nou als je van kinds af aan al hebt geleerd stil te staan bij wat je precies van de dingen vindt die in je leven gebeuren en vooral waarom je de dingen vindt zoals je ze vindt? Zou de vraag van 'wat nu?' nog steeds zo sterk aanwezig zijn, of zou je beter weten wat je nog verder wilt in je leven? Ikzelf denk dat laatste en ik wil dat graag verwezenlijken door kinderen al op jonge leeftijd na te laten denken over hun keuzes, hun gedrag, redenen en motivaties om keuzes te maken, enz. Natuurlijk zou ik graag ook zo veel mogelijk (jong)volwassenen hiermee willen helpen.
Mijn visie is daarom dat ik deze manier van naar onszelf kijken en over onszelf nadenken wordt geïntegreerd in het (basis)onderwijs. Als een mogelijkheid om persoonlijke bewustwording te ontwikkelen. Daaromheen wil ik graag meer mogelijkheden bieden voor (jong)volwassenen om op latere leeftijd deze manier van reflecteren te leren.
Totdat we zover zijn, vind ik het belangrijk om elk steentje bij te dragen aan deze ontwikkeling. Daarom probeer ik nu eigenhandig zo veel mogelijk mensen te helpen op hun eigen manier. Daarbij heb ik nu als specialiteit om mensen te helpen door middel van beeldend werken.
Wat mij opvalt is dat veel mensen in een burn-out terecht komen op het moment dat ze schijnbaar alles voor elkaar hebben. De opleiding is afgerond, ze hebben een leuke baan, wonen samen, hebben een prima relatie, eigen huis, misschien al kinderen...en dan komt de vraag: wat nu?
Wat nou als je van kinds af aan al hebt geleerd stil te staan bij wat je precies van de dingen vindt die in je leven gebeuren en vooral waarom je de dingen vindt zoals je ze vindt? Zou de vraag van 'wat nu?' nog steeds zo sterk aanwezig zijn, of zou je beter weten wat je nog verder wilt in je leven? Ikzelf denk dat laatste en ik wil dat graag verwezenlijken door kinderen al op jonge leeftijd na te laten denken over hun keuzes, hun gedrag, redenen en motivaties om keuzes te maken, enz. Natuurlijk zou ik graag ook zo veel mogelijk (jong)volwassenen hiermee willen helpen.
Mijn visie is daarom dat ik deze manier van naar onszelf kijken en over onszelf nadenken wordt geïntegreerd in het (basis)onderwijs. Als een mogelijkheid om persoonlijke bewustwording te ontwikkelen. Daaromheen wil ik graag meer mogelijkheden bieden voor (jong)volwassenen om op latere leeftijd deze manier van reflecteren te leren.
Totdat we zover zijn, vind ik het belangrijk om elk steentje bij te dragen aan deze ontwikkeling. Daarom probeer ik nu eigenhandig zo veel mogelijk mensen te helpen op hun eigen manier. Daarbij heb ik nu als specialiteit om mensen te helpen door middel van beeldend werken.
©Finske Verrijt, 2017
